فراموش شدگان

بازم همون دوره ی بی سواتی ......................... قربون اون حرفهای عشق لاتی

قربون اون مخلصتم فداتم................................. قربون اون من خاك زیر پاتم

قربون اون حافظ روی تاقچه ............................قربون حسن یوسف تو باغچه

قربون مردمی كه مردم بودند.........................اهل صفا اهل تبسم بودند

قربون اون دوره ی تر دماغی ........................قربون اون تصنیف كوچه باغی

قربون دوره ای كه خوش بینی بود.................تار سیبیلا چك تضمینی بود

مردای ناب و اهل دل نداره .........................شهری كه بوی كاه گل نداره

بوی خوش كباب و نون سنگك ....................عطر اقاقیا و یاس و پیچك

بوی خیار تازه توی ایوون ..........................تو سفره ای پر از پنیر و ریحون

بوی سلام گرم مرد خونه ........................تو حوض خونه رقص هندوونه

بوی خوش كتابهای كاهی .......................تو امتحان كتبی و شفاهی

قدم زدن تو مرز خواب و رویا ......................خدا خدا خدا خدا خدایا

حرفهای گریه دار نمی پسندین ................میخواین یه جك بگم كمی بخندین

خوشابه حال اون كه تو محلش ................هوای عاشقی زده به كلش

كسی كه قلبش اتصالی داره ..................می دونه عاشقی چه حالی داره

با این كه سخته باز دلنشین ...................تپش تپش وای از تپش همین

عاشق شدن شیدایی داره والا...................خاطر خواهی رسوایی داره والا

وقتی طرف تو كوچه پیدا میشه .................توی دلت یه باره غوغا میشه

چه شب است يارب امشب كه ز پس سحر ندارد...

من و باز آن دعاها كه يكي اثر ندارد...

غلط است اين كه گويند به دل به دل راه دارد...

دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد......

کاش بودی تا دلم تنها نبود 

تا اسیر غصه فردا نبود

کاش بودی تا فقط باور کنی

بی تو هرگز زندگی زیبا نبود

شخصی می گفت من شانزده سال دارم

بزرگی به او خرده گرفت

که نباید بگویی شانزده سال دارم

باید بگویی آن شانزده سال را دیگر ندارم

قلبت رو خالی نگه دار

اگر هم روزی خواستی کسی را در قلبت جای دهی

سعی کن که فقط یک نفر باشد

به او بگو که تو را بیشتر از خودم و کمتر از خدا دوست دارم

 زیرا که به خدا اعتقاد دارم و به تو نیاز دارم

تکیه بر دوست مکن محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست

امرز یه وبلاگ دیدم که یه چیزی یادم انداخت

اینکه ما یادمون رفته

کسانی   جنگیدن

تا شرف ایران این قوم آریایی بر پا بمونه

تا آبروی ایران بر پا بمونه

تا غیرت و ناموس ایران بر پا بمونه

تا پرچم آریا بر پا بمونه

تا ........................................

ولی آنها خودشان دیگر بر پا نیستند

آنان دیگر در خواب اند در خواب آرامش پیش ایزد......................

ولی نمی دونم چرا بعضی ها یادشون رفته که یادشون کنن.........

ولی بعضی ها هم هستن که یادشون میکنن

اما یادمون باشه که از یاد اونها لباسی برای خود ندوزیم.....................................

به افتخار همهء شهدای ایران از زمان کوروش تا اکنون...........